Młyny św. Klary
Około XIII w. powstały młyny św. Klary - jeden na wyspie Słodowej, drugi na Bielarskiej, połączone kładką nad kanałem oddzielającym wyspy. Istniały do 1975 r., uszkodzone podczas walk wojennych, lecz nadające się do odbudowy (w latach 60. wpisano je nawet do rejestru zabytków). Pokonała je decyzja polityczna prezydenta Wrocławia, Mariana Czulińskiego. Zdecydował się on na wysadzenie obu budynków, by przypodobać się władzom komunistycznym (walczył o stanowisko wojewody). Doszło jednak do zupełnie odwrotnej sytuacji - Czuliński został odwołany ze stanowiska prezydenta miasta, nie udało mu się także zdobyć stanowiska wojewody. Paradoks sytuacji polega na tym, że rok 1975 był "Rokiem Ochrony Zabytków".
Obozy pracy we Wrocławiu
Podczas II wojny światowej we Wrocławiu istniało kilkadziesiąt obozów zbiorczych. Przebywający w nich Polacy nosili znak rozpoznawczy - kwadrat w kolorze żółtym z fioletową obwódką i fioletową literą "P" w środku. Do największych obozów należały Burgweide i Clausewitzschule. Burgweide znajdował się na terenie cukrowni na osiedlu Sołtysowice i składał się z ponad 20 baraków. Ogrodzono go drutem kolczastym, a dodatkowo nadzorowała go straż przemysłowa i policja. Baraki, które przetrwały do dziś, są zamieszkane… Clausewitzschule mieścił się z kolei w obecnym Zespole Szkół Łączności przy ul. Hauke-Bossaka. Inne obozy mieściły się przy ul. Góralskiej (za Dworcem Świebodzkim), Składowej, Rybackiej, na Osobowicach, Klecinie, Tarnogaju czy na terenie młyna w Sułkowicach.